Ten szlak trekkingowy prowadzi drogą używaną niegdyś przez dawnych mieszkańców wyspy, również do pędzenia bydła, w poszukiwaniu najlepszych pastwisk w każdym sezonie. Dzięki ulepszeniom wprowadzonym przez zamożnego właściciela ziemskiego pod koniec XIX, wyspiarze byli w stanie pokonać przeszkody geograficzne - szczyty w kierunku na południe, w czasach, w których drogi komunikacyjne nie istniały. Z czasem, trasa została przystosowana dla wędrowców i pielgrzymów.
